کتاب تربیت کودک حرف شنو

بخشی از کتاب

زندگی ما تغییر کرده است. جامعه نیز تغییر کرده است. در قدیم (این اصطلاحی است که دخترم به کار می‌برد) جامعه از خانواده بیشتر حمایت می‌کرد و خانواده را بیشتر تأیید می‌نمود. خطوط اقتدار هم مشخص بودند. بچه‌ها به معلم‌ها و والدین خود احترام می‌گذاشتند و به حرف‌هایشان گوش می‌دادند. همه به جز «افراد خلافکار» به پلیس و دیگر افراد بانفوذ و مورداعتماد، احترام می‌گذاشتند. خانواده‌ها رابطه نزدیک‌تری داشتند. طلاق به‌ندرت اتفاق می‌افتاد، بیشتر مادرها در خانه و پدران نان‌آور خانه بودند. تلویزیون سریال‌ها و برنامه‌های ساده و خانوادگی پخش می‌کرد. هرچند که ما می‌دانستیم خانواده‌های این سریال‌ها از واقعیت موجود در کشور دور هستند، اگرچه می‌دانستیم بعضی پدران با بچه‌ها بدرفتاری می‌کنند ـ اگرچه مشکلات آن زمان به جدیت مشکلات بچه‌های امروز نبود ـ مشکلات انضباطی ۵۰ ساله‌ها و ۶۰ ساله‌های حالا در آن زمان، محدود به دیر انجام دادن تکالیف، آدامس جویدن، صحبت در کلاس درس و خارج شدن از صف بود. تعداد کمی از بچه‌های طبقه متوسط مواد مخدر مصرف می‌کردند. بچه‌های آن زمان بین تماشای فیلم، بازی کامپیوتری و بازی خارج از خانه، آخری را برمی‌گزیدند. امروزه ما کجا هستیم؟

تصور ما از خانواده تغییر کرده است. در ایالات متحده تنها نیمی از بچه‌ها تا پایان تحصیلات با پدر و مادر خود زندگی می‌کنند. در اغلب خانواده‌ها، هم پدر و هم مادر خارج از خانه کار می‌کنند و وقت و انرژی خود را برای کارهای زیادی غیر از تربیت بچه‌ها می‌گذارند. بچه‌ها بیشتر از زمان ما قدرت والدین و معلم‌هایشان را می‌آزمایند.»