ذهن حواس جمع

بخشی از کتاب

از لپ تاپ دل سنگین و قراضه‌ای استفاده می‌کند و بازی‌های پیش فرض روی سیستم عامل را از بیخ و بن پاک‌کرده است. از آنجا که فرانزن باور دارد روی رایانه‌ای که به اینترنت متصل است نمی‌توانید داستان‌های مهمی بنویسید، نه‌تنها کارت شبکه‌ی بی‌سیم لپ تاپش را دور انداخت، بلکه ورودی کابل شبکه‌ی آن را نیز برای همیشه بست. او می‌گوید: «باید کابل شبکه را با چسب سر جایش بچسبانید و سپس سیمش را قطع کنید.»

شاید روش فرانزن افراطی به نظر برسد، ولی هر شرایطی اقدامات مناسب خودش را لازم دارد و البته فرانزن یگانه کسی نیست که از این روش استفاده می‌کند. کارگردان مشهور، کوئنتین تارانتینو، برای نوشتن فیلم‌نامه‌هایش هرگز از رایانه استفاده نمی‌کند، ترجیح می‌دهد توی دفترچه بنویسد. نویسنده و برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر، جومپا لاهیری کتاب‌هایش را با خودکار روی کاغذ می‌نویسد و سپس با رایانه‌ای بی اینترنت تایپش می‌کند.

این حرفه‌ ای‌ های خلاق می‌دانند تمرکز نه‌تنها به دور نگه‌داشتن حواس‌پرتی بلکه به حضور ذهن همیشگی خودشان نیز نیاز دارد. پس از اینکه یاد گرفتیم محرک‌های درونی را مهار کنیم، برای حواس جمعی زمان بگذاریم و افسار محرک‌های بیرونی را به دست بگیریم، آخرین قدم برای حواس جمع بودن این است که اجازه ندهیم پای مان را به سمت حواس پرتی بلغزد. برای انجام این کار باید روش قدرتمندی به نام «پیش تعهد» را یاد بگیریم که به معنای حذف گزینه‌ای در آینده برای غلبه بر هوسمان است.