کتاب نظریه ی اجتماعی مدرن به به نظریه ی اجتماعی پس از مارکس، وبر، دورکیم و زیمل می پردازد و تحولات آن را از جنگ دوم جهانی به بعد پی می گیرد.

برای نظریه کافی نیست که بگوید چیزی علت چیزی دیگر است، بلکه باید شرح دهد که این فرایند علی چگونه کار می‌کند. در فصل چهارم که «از ساختار یا کنش به ساختار و کنش» نام دارد، نویسنده نظریات مکتب فرانکفورت و عضو متأخر آن، یورگن هابرماس، را بیان می‌کند و در فصل نهایی و نتیجه‌گیری،‌ بار دیگر به چرایی پرداختن به نظریه برمی‌گردد:‌ اینکه چرا باید به مطالعة نظریه اجتماعی پرداخت و از آن مهم‌تر اینکه چگونه نظریه اجتماعی را می‌توان به‌کار بست. طرح کتاب از جنگ جهانی دوم به بعد، نظریه اجتماعی سه دوره تحولی را از سر گذرانده است: در دوره اول تا دهه ۱۹۶۰، نظریه اجتماعی زیر سلطه کارکردگرایی ساختاری پارسونز قرار داشت اما در ایالات متحده، «مکتب کنش متقابل نمادین» نیز، به‌رغم آنکه پارسونز آن را در نظریه خود ادغام کرد، همچنان حضور داشت.