همه‌ جستارهای آخرین اغواگری زمین اطراف پس از مهاجرت تسوتایوا نوشته شده‌اند. از حدود سال 1925بیشتر آن‌هایی که بعد از انقلاب1917 از روسیه مهاجرت کردند دیگر دریافته بودند که بازگشتی در کار نیست. از همان وقت، «ادبیات مهاجرت» از زیرشاخه‌های متمایز ادبیات روسیه شد.

پاریس بزرگ‌ترین و فعال‌ترین مرکز ادبیات مهاجرت روسیه بود و تسوتایوا هم در نوامبر 1925 به پاریس رفت. در پاریس، محبوب بود و در کانون توجه. توانست بیشتر آنچه را که در دوره‌ی چهارده‌ ساله‌ی زندگی‌اش در پاریس نوشت، منتشر کند. اما تسوتایوا با دیگر نویسندگانِ مهاجر تفاوت داشت چون همچنان معتقد بود خوانندگان حقیقی‌اش همان‌ هایی‌ اند که در روسیه مانده‌اند و مهاجرت نکرده‌اند. او نه حامی شوروی بود، نه طرفدار کمونیست‌ها و نه هوادار کاپیتالیسم. مخالفتش با دخالت دولت در هنر و ضدیتش با هر گونه «امر و نهی زمانه» به شاعر تردیدی باقی نمی‌گذارد که او نه دل خوشی از حکومت شوروی داشت و نه می‌خواست به روسیه برگردد، چون می‌دانست آثارش آن‌جا منتشر نخواهند شد.»

استاد جلیل مسعودی فرد در این اثر به تبیین و تحلیل داستان های مثنوی، مفاهیم و تمثیل های این اثر ارزشمند جهانی پرداخته است و حکایت های مثنوی را از جنبه های مختلف مورد ارزیابی قرار داده است.

در این داستان دو شخصیت اصلی وجود دارد. عمر : نماد فقیهی جزم‌ اندیش و سنتی است که با معیارهای ذهنی خودش رفتار دیگران را می‌سنجد و درباره ی خوبی و بدی آن‌ها قضاوت می‌کند.
پیرچنگی : نماد انسانی خطاکار که با فروتنی خطای خویش را می‌پذیرد و در راه جبران آن تلاش می‌کند و به درویشی قلندر که در راه دوست رفتارهای شیرینی دارد تبدیل می‌شود.

در کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده بخش اول در مورد نویسنده‌ای خوش‌ذوق به نام آرمان روزبه است که از زبان خود به بیان خاطرات گذشته‌اش می‌پردازد و بخش دوم از دید دانای کل به ماجرای معشوقه‌ی سابق او که خبرنگاری چیره‌دست است معطوف شده… نویسنده‌ی داستان ما پس از اتفاقاتی غیرمنتظره به بیمارستان روانی منتقل می‌شود و تا یک‌ سوم انتهایی داستان، تلاش او برای رهایی را شاهد هستیم. از طرف دیگر معشوقه‌اش، مارال پس از یک سال که تصور می‌کرده آرمان مرده با دریافت نامه‌هایی مشکوک از او، دوباره جستجویش را برای یافتن نویسنده آغاز می‌کند. در پایان‌ بندی کتاب، رازی که روزبه معین مانند دیواری بین آرمان و مارال ساخته فرو‌ می‌ ریزد و قهوه نوشیده می‌شود.

شيوه‌ ي رزم در هر فرهنگي، نمايانگر نوع نگرش آن مردم به «دشواري» است. از نگاه سون جو، استراتژيست جنگی بزرگ چين باستان، رزم مقوله‌ هاي فراتر از درگيري با سلاحهاست، تمام فلسفه‌ ي سون‌ جو در کتاب هنر رزم، بحث در اين است که چگونه مي‌ توان قبل از آنکه نخستين تيغ را از نيام کشيد در جنگ پيروز شد. هنر رزم اثری اصیل در باب فلسفه‌ی رهبری موفق است که به طرز عجیبی همان‌ قدر که در میدان‌های جنگ موثر بوده، با دنیای تجارت امروز تطابق دارد و مفید است. مقصود اولیه‌ی نگارش این کتاب که در اصل متنی برای دستیابی به پیروزی در عرصه‌های نبرد بوده، از یادها رفته و هم‌ اکنون کتابی است برای رویارویی با مشکلات تجاری که در نوع خود عرصه‌ی نبرد محسوب می‌شوند.

کتاب هنر درمان چکیده‌ی تجربه‌ی بالینی منحصربه‌فرد دکتر اروین یالوم در زمینه‌ی روان‌درمانی اگزیستانسیال و گروه‌ درمانی است. مخاطبان آن روان‌ درمانگران نسل جدید و نیز بیمارانشان هستند. نویسنده مخاطب عادی و متخصص را با هم فرا می‌ خواند و قصه نمی‌گوید که مخاطب را سرگرم کند، بلکه درس زندگی و درمان‌ گری و ارتباط می‌دهد، ولی با کلامی چناب جذاب که غیر روان‌ درمانگران و غیر بیماران نیز وسوسه‌ی قدم‌ نهادن به این دنیا را پدید می‌آورد. این کتاب حاصل دانش عمیق، سال‌ها کار بالینی و ذکاوت و طنازی نویسنده‌ی آن است.