اشراف زادگان فقیر ساده‌زیستی و فرار از مادیات را نقد می‌کند و از طرفی ثروت‌افکنی را هم جایز نمی‌شمارد. بلکه نویسنده معتقد است که انسان برای رسیدن به آرامش فکری در این دنیا و پایان یافتن جنگ فکری او در رابطه با شرایط اقتصادی دنیای بعد از تمدن بشری، نیاز به مادیات دارد. برطرف کردن این نیاز را هم کار سختی نمی‌داند؛ چون ایمان دارد که برای همه‌ی انسان‌ها به اندازه‌ی کافی منبع نعمت موجود است.

شما در هیچ کجای جهان هستی نشانه‌ای از فقر نخواهید دید‌! این نشانه را فقط می‌توان در تصورات و توهمات انسان یافت که البته بعدها به واقعیت زندگی‌اش تبدیل خواهد شد. انسان تنها گونه‌ی موجود روی زمین است که خالق فقر است، در حالی که توانایی خلق ثروت به شکل طبیعی به او داده شده است‌.