کتاب هنر معلمی

بخشی از کتاب هنر معلمی

در اوایل کار تدریسم ، خیلی زیاد به داد و بیداد عادت داشتم و متوجه شدم که انرژی‌ام را می گیرد. در واقع کمکی هم به من نمی‌کرد. بدتر آنکه صدایم هم می‌گرفت و ساعت بعدی کلاسم نیز کار مشکل‌تر می‌شد. طی سال‌ها یک سلسله راهکارها و شگردها برای خودم تدوین کرده‌ام که مرا از داد زدن بی‌نیاز می‌کند. بایستید و با یک نگاه منتظرشان بمانید. صدایتان را پایین‌تر بیاورید تا دانش‌آموزان مجبور شوند برای شنیدن صدای شما دقیق‌تر گوش دهند. وسط جمله یا کلمه‌تان توقف کنید و برای یک ثانیه به شخص پچ‌پچ کننده خیره شوید. این روش بسیار مهم است، اما باید تمرین کنید که وقت از حد نگذرد تا از طرف دانش‌آموز مذکور حرفی زده شود.
در اسلحه‌خانۀ معلم، نگاه یکی از مهم‌ترین سلاح‌ها است. خوب است که این سلاح همیشه دم دست باشد. اساسا، نگاه برای آن است که بدون استفاده از الفاظ، به کسی بگویید ناراحت شده‌اید. تأثیر نگاه بسیار زیاد است به شرطی که آن را تمام و کمال و به جا به کار ببرید ولی بیش از اندازه هم به کار نبرید. برای مثال اگر داشتید مطلبی را برای کلاس توضیح می‌دادید و حرف شما را قطع کردند، وسط جمله بایستید و به دانش‌آموز نگاه کنید. البته مدت نگاه کردن هم اندازه‌ای دارد. اگر خیره شدن را زیاد طول بدهید ممکن است او حرف نامناسبی بزند. اگر خیلی کوتاه نگاه کنید، تأثیرگذار نخواهد بود.