بخشی از کتاب
پس از ژنتیک، مهم‌ترین عامل سن فرد است. همان‌گونه که والدین می‌دانند، بچه‌ها معمولاً چکاوک هستند. صبح زود بیدار می‌شوند، تمام طول روز بالا و پایین می‌پرند اما بعد از رسیدن غروب زیاد دوام نمی‌آورند. در حدود سن بلوغ، این چکاوک‌ها تبدیل به جغد می‌شوند. دیر بیدار می‌شوند (حداقل در روزهای تعطیل)، در اواخر بعدازظهر و عصر انرژی می‌گیرند و پس از والدین خود به خواب می‌روند. طبق برخی از تخمین‌ها، نقطه میانی خواب نوجوانان ساعت ۶ و یا حتی ۷ صبح است که زیاد با ساعت مدرسه همخوانی ندارد.
آن‌ها در سن بیست‌سالگی به اوج جغد بودن خود می‌رسند و بعد از آن تا آخر عمر به سمت چکاوک شدن برمی‌گردند. الگوهای زمانی زنان و مردان نیز متفاوت است، خصوصاً در نیمه ابتدایی زندگی. مردان معمولاً به سمت شب تمایل دارند و زنان به سمت صبح متمایل هستند. با این حال، این تفاوت‌های جنسیتی در سن پنجاه سالگی از بین می‌روند. آن‌گونه که رونبرگ بیان می‌کند «افرادی که بیش از ۶۰ سال سن دارند، به‌طور میانگین الگوی زمانی زودتری پیدا می‌کنند که حتی از کودکان نیز زودتر است.»
به‌طور خلاصه، بیشتر افرادی که در سن دبیرستان و دانشگاه هستند تا حد زیادی جغد هستند؛ درست همان‌گونه که افراد بالای 60 سال بیشتر چکاوک هستند. مردان بیشتر از زنان جغدی هستند. با وجود اين، فارغ از سن و جنسیت، بیشتر مردم نه کاملاً جغد هستند و نه کاملاً چکاوک بلکه در دسته سوم پرندگان قرار می‌گیرند. با وجود این، حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از جمعیت از انواع کاملاً شب کار هستند (و شخصیت و رفتاری از خود بروز می‌دهند که برای درک الگوی نامرئی روز باید آن را مورد توجه قرار دهیم.)
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.