همه‌ جستارهای آخرین اغواگری زمین اطراف پس از مهاجرت تسوتایوا نوشته شده‌اند. از حدود سال 1925بیشتر آن‌هایی که بعد از انقلاب1917 از روسیه مهاجرت کردند دیگر دریافته بودند که بازگشتی در کار نیست. از همان وقت، «ادبیات مهاجرت» از زیرشاخه‌های متمایز ادبیات روسیه شد.

پاریس بزرگ‌ترین و فعال‌ترین مرکز ادبیات مهاجرت روسیه بود و تسوتایوا هم در نوامبر 1925 به پاریس رفت. در پاریس، محبوب بود و در کانون توجه. توانست بیشتر آنچه را که در دوره‌ی چهارده‌ ساله‌ی زندگی‌اش در پاریس نوشت، منتشر کند. اما تسوتایوا با دیگر نویسندگانِ مهاجر تفاوت داشت چون همچنان معتقد بود خوانندگان حقیقی‌اش همان‌ هایی‌ اند که در روسیه مانده‌اند و مهاجرت نکرده‌اند. او نه حامی شوروی بود، نه طرفدار کمونیست‌ها و نه هوادار کاپیتالیسم. مخالفتش با دخالت دولت در هنر و ضدیتش با هر گونه «امر و نهی زمانه» به شاعر تردیدی باقی نمی‌گذارد که او نه دل خوشی از حکومت شوروی داشت و نه می‌خواست به روسیه برگردد، چون می‌دانست آثارش آن‌جا منتشر نخواهند شد.»

کتاب مبادی سواد بصری راهنمای مقدماتی و جامعی است برای دانشجویان رشته طراحی و نیز همۀ کسانی که می خواند در جهانی که بسیاری از انواع اخبار و اطلاعات از راه هایی غیر از گفتار و نوشتار عرضه می شود فهم درستی از پیام های بصری داشته باشند. روش مؤلف ارائه نکات عملی در قالب توضیح و مثال و تمرین های بسیار برای خواننده است، اما از طرح مسائل نظری جالب هم غفلت نورزیده است.

او در مباحث نظری به قیاس منطقی میان دو شیوۀ عمده ارتباطی میان انسان ها یعنی «کلام» و «تصویر» می پردازد. همچنین بحث می کند که برای خلق اثر هنری غیر از ذوق نیازی به تفکری منضبط و رعایت اصول و فنونی معین است و برای باز کردن این مبحث 5 فصل از 9 فصل کتاب را به نکات برجسته «دستورزبان بصری» اختصاص می دهد.