در کتاب قهوه ی سرد آقای نویسنده بخش اول در مورد نویسنده‌ای خوش‌ذوق به نام آرمان روزبه است که از زبان خود به بیان خاطرات گذشته‌اش می‌پردازد و بخش دوم از دید دانای کل به ماجرای معشوقه‌ی سابق او که خبرنگاری چیره‌دست است معطوف شده… نویسنده‌ی داستان ما پس از اتفاقاتی غیرمنتظره به بیمارستان روانی منتقل می‌شود و تا یک‌ سوم انتهایی داستان، تلاش او برای رهایی را شاهد هستیم. از طرف دیگر معشوقه‌اش، مارال پس از یک سال که تصور می‌کرده آرمان مرده با دریافت نامه‌هایی مشکوک از او، دوباره جستجویش را برای یافتن نویسنده آغاز می‌کند. در پایان‌ بندی کتاب، رازی که روزبه معین مانند دیواری بین آرمان و مارال ساخته فرو‌ می‌ ریزد و قهوه نوشیده می‌شود.

کتاب کلت 45 روایت‌ گر زندگی خانواده‌ای است که بخشی از آن به سازمان مجاهدین خلق گرایش پیدا می‌کنند. نزدیکی به این سازمان و اتفاقات مختلف سیاسی-اجتماعی در ایران دهۀ ۵۰ تا ۶۰ زندگی خانواده را دستخوش دگرگونی‌هایی مهم می‌کند.

فعالیت های سیاسی این خانواده به سازمان مجاهدین خلق گره می خورد و حوادث تا سال 1360 ادامه می یابد.
مخاطب در این کتاب با محوریت و فعالیت سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در سال های قبل و بعد از انقلاب آشنا می شود. داستان دو شخصیت اصلی دارد، اما ماجراهای رمان زندگی خانواده ای چهار نفری را دنبال می کند.

کتاب مرز پنهان داستانی عاشقانه اجتماعی است که به خوبی توانسته نقش خانواده و قضاوت‌های بی‌جا در جامعه و عواقب تجاوز را نشان دهد. با خواندنش متوجه می‌شویم خانواده چه نقش مهمی در آینده فرزندها و رویارویی با مشکلات دارد.

از زندگی دختری تنها با پسرش شروع می‌شود که در گوشه‌ای از پایین‌ شهر در خانه‌ی پیرزنی تنها زندگی می‌کنند. اسم این دختر رهاست، رها به تنهایی بار مشکلات زندگی خود و پسر مریضش را به دوش می‌کشد، او بعد از گذشت چند سال هنوز نتوانسته گذشته‌ی خودش را فراموش کند و با گذشته‌اش کنار بیاید و این فراموش نکردن باعث می‌شود تا گذشته‌ی خودش را دوره کند. رها در گذشته این دختر تنها و ترسیده نیست، رها دختر یک خانواده‌ی پولدار و مرفه است، خانواده‌ای که همه چیز را در آزادی دادن به فرزندانشان و رفع نیازهای مالی آنها می‌دانند. بدون آنکه بدانند خانه به گرما و توجه نیاز دارد…

در مقدمه‌ی کتاب نیم دانگ پیونگ یانگ، امیرخانی از چگونگی شروع سفر ناگهانی‌ اش به کره‌ی شمالی می‌گوید؛ اینکه چطور ابتدا سرسختانه به پیشنهاد دوستش، حسین دعایی، مبنی بر سفر رفتن نه می‌گفت و چطور با شنیدن اسم کره‌ی شمالی همه‌ چی 180 درجه زیر و رو می‌شود. در فصل بعدی، از سفر 9 روزه‌ی نویسنده در کره‌ی شمالی می‌خوانیم که از جمعه 18 خرداد 97 تا شنبه 26 خرداد 97 طول کشیده است. او در این سفر به همراه همراهان خود، افراد حزب موتلفه‌ی ایران، از قسمت‌های مختلف حکومتی این کشور بازدید می‌کند. در فصل دوم که اتفاقات هفت ماه بعد از سفر اول او به کره شمالی نقل می‌شود، امیرخانی به تحلیل‌های خود از این سفر می‌پردازد و داستان چگونگی‌ دعوت شدنش توسط یکی از مقامات بزرگ کره شمالی برای سفر دومش را می‌گوید. در فصل سوم نیز شاهد سفر جسورانه‌تر و شخصی‌تر امیرخانی به کره‌ی شمالی هستیم و نیز تغییر جستجوی نویسنده از عناصر حکومتی به بررسی وضعیت مردم در این کشور.