کتاب تربیت بدون فریاد

بخشی از کتاب

شما عاشق فرزندانتان هستید. دوست دارید کنار آن‌ها باشید و اوقات خوشی را باهم سپری کنید و نیز عاشق لحظه‌های شگفت‌ انگیزی هستید که با آن‌ها ارتباط شخصی برقرار می‌کنید. والدین به علت این عواطف عمیق، معمولا در اعمال مقررات کوتاه می‌آیند. به‌ عنوان یک درمانگر هرگاه بین والد و فرزندی با الگوی ارتباطی«بهترین دوست» مواجه می‌شوم، پرچم قرمز را هم کنارش می‌بینم. ناگفته نماند که پرچم قرمز صرفاً به خاطر آسیبی که این روابط به کودکان وارد می‌کند نیست. درست است که این روابط آسیب زیادی به آن‌ها می‌زند، پیش از من هم دراین‌ باره بسیار سخن گفته‌اند.

اما من پرچم قرمز را به علت آسیبی می‌بینم که به الگوی ارتباطی والد- فرزند وارد می‌شود. والدینی که به روش ارتباطی بهترین دوست متوسل می‌شوند، سعی می‌کنند اعتبار و پذیرشی را که از والدین خود دریافت نکرده‌اند و در حال حاضر هم نمی‌توانند از ارتباط با خود یا بزرگ‌ سالان همسال خود دریافت کنند، از طریق فرزندانشان جبران کنند.

والدین معمولاً از این جریان آگاه نیستند. آن‌ها صرفا گمان می‌کنند از وجود فرزندان خود لذت می‌برند و آنچه بیش از همه به نفع آن‌هاست، برایشان انجام می‌دهند. آن‌ها عاشق این هستند که اوقاتی را با فرزندانشان سپری کنند و لحظه‌های نادری که با آن‌ها ارتباط نزدیک برقرار می‌کنند، برایشان فوق‌العاده ارزشمند است. این نزدیکی، به‌ویژه در سنین کودکی، تا حدود زیادی جذاب است. زیرا بعدها این لحظه‌ها به‌ صورت نامنظم و گذرا درمی‌آیند. همه ما به دنبال لحظه‌های سرشار از محبت و حتی دوستی با فرزندانمان هستیم اما این شیوه تربیتی چه تأثیری بر خانواده می‌گذارد؟ پاسخ این است که وقتی این شیوه زیاد اعمال شود تلاش والدین را برای تعیین جایگاه افراد خانواده خنثی می‌کند؛ زیرا دیگر از مسند اقتدار برخوردار نیستند.