نقد عقل محض

امانوئل کانت در ۲۴ آوریل ۱۷۲۴ میلادی در کونیگسبرگ، مرکز پروس شرقی در خانواده‌ای متوسط و مسیحی از مذهب متقدسان لوتری زاده شد. نیاکان کانت، آلمانی‌ نژاد و خانواده پدرش اهل تیلزیت بودند. پدرش، یوهان گئورک کانت، سراج یا چرم‌ کار معمولی با درآمدی ناچیز و مادرش آنا رگینا رویتر، عضوی از همان صنف بود. کشیش خانواده کانت، فرانتس آلبرت شولتس، مدیر مدرسه فردریش نیز بود. بنابراین کانت در یک خانواده مذهبی بزرگ شد و باور مذهبی و پرهیزگاری خانواده تأثیر مهمی بر شکل گیری فکری و فلسفی او گذاشت. کانت موضوع‌هایی در فیزیک لایبنیتسی، اخترشناسی، زمین‌شناسی و شیمی را تا پیش از ۳۰ سالگی به رشته تالیف درآورد و در ۳۱ سالگی، رساله ای درباره «منشا کیهان» منتشر کرد که برای نخستین بار، صورتبندی فرضیه سحاب ستاره ای در آن مطرح شده بود. وی پس از انتشار مقاله مشهور خود با عنوان «درباره صور و اصول جهان محسوس و معقول» که در ۱۷۷۰ میلادی منتشر شد، بیش از ۱۰ سال نوشته مهمی در زمینه فلسفه منتشر نکرد. در ۱۷۸۱ میلادی چاپ نخست نقد عقل محض منتشر شد و استقبال اولیه از این کتاب سخت برای کانت ناامیدکننده بود اما تنها چندسال بعد اهمیت نقد عقل محض آشکار و تصدیق شد. خودش می گوید: این کتاب نتیجه ۱۲ سال اندیشه ژرف و جدی است. سرانجام در ۱۲ فوریه ۱۸۰۴ میلادی چشم از جهان فروبست. در مراسم تشییع او، مردم از شهرهای مختلف آلمان گردآمدند تا به مردی بزرگ ادای احترام کنند. بر سنگ نوشته آرامگاه وی این جملات حک شده‌است: ۲ چیز، هر چه مکررتر و ژرف‌تر به آن‌ها می‌اندیشم، ذهنم را با شگفتی و هیبت باز هم تازه‌تر و فزاینده‌تری به خود مشغول می‌دارند: آسمان پر ستاره بر فراز من و قانون اخلاقی در درون من.